جنگ هند و چین

جنگ هند و چین
تاریخ	۲۰ اکتبر – ۲۱ نوامبر ۱۹۶۲; (۱ ماه و ۱ روز)
موقعیت	اقصی چین و منتهای شمال شرقی هند
نتایج	پیروزی چین
طرف‌های درگیر
هند	چین
فرماندهان و رهبران
Brij Mohan Kaul; (فرمانده ستاد کل ارتش هند); ساروپالی رادهاکرشنن; (رئیس‌جمهور هند); جواهر لعل نهرو; (نخست‌وزیر هند); V. K. Krishna Menon; (وزیر دفاع هند); General Pran Nath Thapar; (فرمانده ستاد ارتش هند)	Luo Ruiqing (فرمانده ستاد ارتش آزادی‌بخش خلق); Zhang Guohua (فرمانده میدان); مائو تسه‌تونگ; (رهبر حزب کمونیست چین); لیو شائوچی; (رئیس‌جمهور جمهوری خلق چین); چو ان‌لای; (نخست‌وزیر جمهوری خلق چین); لین بیائو; (معاون اول حزب کمونیست چین); Liu Bocheng; (مارشال ارتش آزادی‌بخش خلق)
قوا
۱۰٬۰۰۰–۱۲٬۰۰۰	۸۰٬۰۰۰
تلفات و خسارات
۱٬۳۸۳–۳٬۲۵۰کشته; ۵۴۸–۱٬۰۴۷ زخمی; ۱٬۶۹۶ مفقودالاثر; ۳٬۹۶۸ اسیر	۷۲۲ کشته; ۱٬۶۹۷ زخمی

جنگ هند و چین جنگی بود که در سال ۱۹۶۲ بین دو کشور هند و جمهوری خلق چین روی داد. بهانهٔ آغاز جنگ مناقشه‌های مرزی دربارهٔ منطقهٔ اقصی در هیمالیا بود ولی موارد دیگری در این امر نقش داشتند. پس از اینکه هند در سال ۱۹۵۹ به چهاردهمین دالایی لاما پناهندگی داد درگیری‌های مرزی خشونت‌باری بین دو کشور صورت گرفت. در پاسخ به این درگیری‌ها هند به استراتژی‌ای موسوم به «سیاست رو به جلو»^[الف] روی آورد که در آن هند روی مرزش با چین تعدادی برج دیده‌بانی ساخت. برخی از این برج‌های دیده‌بانی شمال خط مک‌ماهون (مرز بین هندوستان و چین است که در سال ۱۹۱۴ با توافق چین، تبت و بریتانیا تعیین شده بود) قرار داشتند. خط مک‌ماهون بخش شرقی خط کنترل واقعی بود که نخست‌وزیر جمهوری خلق چین چو ان‌لای در ۱۹۵۹ آن را مرز مؤثر کشورهای هند و چین دانسته بود.

پس از آنکه مذاکرات سیاسی دربارهٔ حل اختلافات در مرز ۳٬۲۲۵ متری دو کشور در هیمالیا به در بسته خورد، چین در ۲۰ اکتبر ۱۹۶۲ و همزمان با بحران موشکی کوبا دست به حملاتی همزمان در لداخ و آنسوی خط مک‌ماهون زد. نیروهای چینی در هر دو جبههٔ جنگ بر نیروهای هندی غالب آمدند و رزانگ لا در جبههٔ غربی و تاوانگ در جبههٔ شرقی را اشغال کردند. جنگ در نهایت در ۲۰ نوامبر ۱۹۶۲ با اعلان آتش‌بس از سوی چین و بیان این امر پایان یافت که چین به «خط کنترل واقعی» اش باز خواهد گشت.

عمدهٔ درگیری‌های جنگ در شرایط سخت کوهستانی و ارتفاع بالای ۴٬۰۰۰ متر صورت گرفت. در این جنگ همچنین هیچ‌یک از دو طرف از نیروهای هوایی یا دریایی خود استفاده نکردند.

همزمانی جنگ هند و چین با بحران ۱۳ روزهٔ موشکی کوبا بین آمریکا و شوروی (۱۶–۲۸ اکتبر ۱۹۶۲) باعث شد رئیس جمهور آمریکا جان اف. کندی درخواست جواهر لعل نهرو مبنی بر ارسال کمک‌های نظامی به هند را رد کند.

در آخر هند با ساخت فیلم های هندی خواست که برتری خود را نسبت به چین نشان بدهد اما همچنان پس از شکست هایی که در جنگ به انها وارد شد از طرفی آمریکا بر آنان چیره شد و باعث فروپاشی حکومت هندی شد^[۱۱]

جستارهای وابسته

منابع

↑ Forward Policy

↑ Webster's Encyclopedic Unabridged Dictionary of the English language: Chronology of Major Dates in History, page 1686. Dilithium Press Ltd. , 1989
↑ China won, but never wanted, Sino-Indian war - Global Times بایگانی‌شده در ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine
↑ India lost war with China but won Arunachal's heart - Times of India بایگانی‌شده در ۳۰ نوامبر ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine
↑ ^۴٫۰ ^۴٫۱ Garver, John W. (2006), "China's Decision for War with India in 1962", in Robert S. Ross (ed.), New Directions in the Study of China's Foreign Policy, Stanford University Press, pp. 86–, ISBN 978-0-8047-5363-0, archived from the original (PDF) on 28 August 2017
↑ "1969: Liu Shaoqi dies under torture". ExecutedToday. 2013-11-12. In 1959 Liu succeeded Mao as President of the People’s Republic of China, and led the walkback from the Great Leap’s destructive stab at modernization.
↑ H.A.S.C. by United States. Congress. House Committee on Armed Services — 1999, p. 62
↑ War at the Top of the World: The Struggle for Afghanistan, Kashmir, and Tibet by Eric S. Margolis, p. 234.
↑ ^۸٫۰ ^۸٫۱ The US Army "Archived copy" (PDF). Archived from the original (PDF) on 5 February 2012. Retrieved 7 May 2012.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link) says Indian wounded were 1,047 and attributes it to Indian Defence Ministry's 1965 report, but this report also included a lower estimate of killed.
↑ Malik, V. P. (2010). Kargil from Surprise to Victory (paperback ed.). HarperCollins Publishers India. p. 343. ISBN 9789350293133.
↑ Mark A. Ryan; David Michael Finkelstein; Michael A. McDevitt (2003). Chinese warfighting: The PLA experience since 1949. M.E. Sharpe. pp. 188–. ISBN 978-0-7656-1087-4. Archived from the original on 13 March 2013. Retrieved 14 April 2011.
↑ [۰۰۱ «جنگ هند و چین»] مقدار |پیوند= را بررسی کنید (کمک). میلاد شیخ. ۱۳۹۸. دریافت‌شده در ۱۴۰۳. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازدید= را بررسی کنید (کمک)

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Sino-Indian War». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۵ نوامبر ۲۰۱۸.

این یک مقالهٔ خرد هند است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

این یک مقالهٔ خرد پیرامون کشور چین است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[11] Forward Policy

[webster_chronological_dates-1] Webster's Encyclopedic Unabridged Dictionary of the English language: Chronology of Major Dates in History, page 1686. Dilithium Press Ltd. , 1989

[2] China won, but never wanted, Sino-Indian war - Global Times بایگانی‌شده در ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine

[3] India lost war with China but won Arunachal's heart - Times of India بایگانی‌شده در ۳۰ نوامبر ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine

[Garver-4] ۴٫۰ ^۴٫۱ Garver, John W. (2006), "China's Decision for War with India in 1962", in Robert S. Ross (ed.), New Directions in the Study of China's Foreign Policy, Stanford University Press, pp. 86–, ISBN 978-0-8047-5363-0, archived from the original (PDF) on 28 August 2017

[President_Liu_Shaoqi-5] "1969: Liu Shaoqi dies under torture". ExecutedToday. 2013-11-12. In 1959 Liu succeeded Mao as President of the People’s Republic of China, and led the walkback from the Great Leap’s destructive stab at modernization.

[6] H.A.S.C. by United States. Congress. House Committee on Armed Services — 1999, p. 62

[7] War at the Top of the World: The Struggle for Afghanistan, Kashmir, and Tibet by Eric S. Margolis, p. 234.

[Strategic_Studies_Institute-8] ۸٫۰ ^۸٫۱ The US Army "Archived copy" (PDF). Archived from the original (PDF) on 5 February 2012. Retrieved 7 May 2012.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link) says Indian wounded were 1,047 and attributes it to Indian Defence Ministry's 1965 report, but this report also included a lower estimate of killed.

[Kargil_from_Surprise_to_Victory-9] Malik, V. P. (2010). Kargil from Surprise to Victory (paperback ed.). HarperCollins Publishers India. p. 343. ISBN 9789350293133.

[10] Mark A. Ryan; David Michael Finkelstein; Michael A. McDevitt (2003). Chinese warfighting: The PLA experience since 1949. M.E. Sharpe. pp. 188–. ISBN 978-0-7656-1087-4. Archived from the original on 13 March 2013. Retrieved 14 April 2011.

[12] [۰۰۱ «جنگ هند و چین»] مقدار |پیوند= را بررسی کنید (کمک). میلاد شیخ. ۱۳۹۸. دریافت‌شده در ۱۴۰۳. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازدید= را بررسی کنید (کمک)

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[الف]

[۱۱]